Bana 1970,80 ve 2000 öncesi yıllardan blr hikâye anlat.

O yıllarda insanlarda sevgi, saygı, yardımlaşma vardı. Böyle gıda kolileri değil, kimsenin görmediği şekilde yardımlar yapılırdı.

Evlerde pişen tatlı yemek konu komşu ile paylaşılır. Yoksullara fitre, zekât verilir. Ama kimse görmezdi.

İşte ramazan bereketi denen fakirlerin yemek için aş evleri önünde ezile büzüle beklemeleri yoktu.  Akşamüzeri Demokrasi meydanından geçerken utanıyorum.  Demokrasi meydanına kurula çadırda yer kalmayınca, yemeği almış, betonun üzerine oturmuş, çimlere oturmuş insanlarla dolup taşıyor.

Ya şimdi gösteriş için yapılan yardımlar ile iftar çadırları onur kırıcı değil mi? Şimdi öyle bir hikâye anlat ki içinde insanlık olsun.