OSHO öğretilerinden biridir. Bir Doğu Masalında birbirine rakip iki dilenciyi anlatır. Karşılaştıkları olağanüstü zor dönemde bu birbirine rakip ve aynı zamanda düşman olan iki dilenci olağanüstü durum söz konusu olduğunda işbirliğine giderler.

İçinde bulunduğumuz sosyal gruplarda da böyledir. Birbirinizi sevmeye bilirsiniz ama grubun geleceği için güç birliği yaparsınız. CHP’de bir kongre süreci yaşanıyor. Bugün yeni başkanın kim olacağını belirleyen bir seçim yapılacak.

2019 gibi zorlu bir süreci düşünecek olursak, iki adayın güç birliği yapması, partinin geleceği açısından çok önemliydi. Ama olmadı. Tek aday çevresinde birleşmek yerine ikiye ayrılmayı tercih ettiler.

Umarım seçim sonrası bu ayrışma giderilir. Kazanan başkan, kendine oy veren ya da vermeyen tüm partiliyi kucaklar. Partiyi gündemde tutmak için şehrin sorunlarını dile getiren açıklamalar yapar. Açıklama sonrasında Sivil Toplum Kuruluşları ile bir araya gelerek, kamuoyu yaratmaya çalışır.

Çünkü zaman kutuplaşma zamanı değil, güç birliği zamanıdır. 

Yazıma başlarken örnek verdiğim hikâyeyi de sizinle paylaşayım. Ne demek istediğimi daha iyi anlatırım, diye düşünüyorum.

“Bir köyün dışında iki dilenci yaşardı. Biri kördü, diğerinin bacakları yoktu. Bir gün köyün dışında, dilencilerin yaşadığı bölgede orman yangını çıktı. Tabii dilenciler aynı zamanda rakipti. Aynı meslekte, aynı insanlardan dileniyorlardı. Sürekli birbirlerine kızıyorlardı. Onlar dost değil düşmandı.

Orman yanarken, iki dilenci bir an için düşündü. Birbirlerine düşmanlardı. Konuşmuyorlardı bile. Ama bu acil bir durumdu. Kör adam, bacakları olmayan adama seslendi. “Kurtulmanın tek yolu var. Seni omuzlarıma alacağım. Sen benim bacaklarımı kullanacaksın; ben de senin gözlerini. Ancak bu şekilde kurtulabiliriz.”

Anında anlaşıldı. Ortada bir sorun yoktu. Bacaksız adam dışarı çıkamıyordu. Yanan ormandan hızla çıkması mümkün değildi. Her taraf alevler içindeydi. Biraz yol alabilirdi ama bir işine yaramazdı. Çok hızlı bir şekilde çıkmak gerekiyordu. Kör adam da çıkamayacağını biliyordu. Yangının ne tarafta olduğunu, yolu, hangi ağaçların yandığını, nerede boşluklar olduğunu göremiyordu. Kör bir adam olarak kaybolacaktı.

Ama ikisi de zekiydi. Düşmanlıklarını bırakıp dost oldular. Ve hayatlarını kurtardılar.

Yanmakta olan sensin. Her an yanıyor, acı çekiyor, sancılar içinde sızlanıyorsun. Akıl tek başına kördür. Bacakları vardır, hızlı koşabilir, çok hızlı yol alabilir; ama kör olduğu için hangi yöne gideceğini bilemez. O yüzden sürekli ayağı takılır, düşer, kendine zarar verir ve hayatın anlamsız olduğunu düşünür.

Bilgelik kalp ile aklın buluşmasından ortaya çıkar. Kalbinle aklın arasındaki uyumu yaratmak sanatını öğrendiğin zaman, bütün sırrı avuçlarının içine alırsın. Bütün gizemlerin kapısını açacak maymuncuğa sahip olursun. (OSHO)”