Bugünlerde küfür eden edene. Yolda yürürken duymadığınız küfür kalmıyor. Belli bir şeylere sinirlenmiş, derdini anlatırken küfüre sığınıyor.

 İnsanlarımız kendilerini kelimelerle ifade etmek yerine, derdini, sıkıntısını, sevgisini bile küfürle ifade ediyor.  Bakıyorsunuz bir çocuk elinin altında kafasını okşuyor. “Çok tatlı olmuş eşek sıpası” diyor. Biz böyle bir milletiz…

Bazen de bazı insanlar sabrınla o kadar çok oynuyorlar ki, kendini zor tutuyorsun.  Bugün benim için öyle bir gün, herkes sırayla sabrımla oynuyor. Okuduğum kıssadan hisse gibi baklayı dilimin altından çıkarasım var. Ama hala sabrediyorum.

Size de anlatayım o kıssadan hisseyi anlatayım:

Eski zamanlarda küfürbaz bir adam varmış. Bu adam sonunda tövbekar olmaya, yani bir daha küfür etmemeye karar vermiş. Ama bunu tek başına yapması çok zormuş. Sonunda bir şeyhe gitmiş. Şeyh ona ;

'' Dilinin altına bir bakla koy. Hep dilinin altında olsun o bakla. Ne zaman küfür etmek istersen o bakla sana küfür etmemeyi hatırlatacaktır'' demiş.

Adam denileni yapmış. Koymuş dilinin altına baklayı ve bir daha küfür etmiyormuş. Derken efendim bir gün çok şiddetli bir yağmur yağıyormuş.Bu adamla şeyh efendi hızla dergaha doğru gidiyorken bir kadının kafası uzanmış pencereden. Şeyhe seslenmiş o kadın:

Şeyh efendi,şeyh efendi az bekler misiniz? Bir diyeceğim var size.

Şeyh durmuş. Kadın içeri çekmiş kafasını. Şeyh öylece bekliyor yağmur altında. Tam yarım saat beklemişler. İliklerine kadar ıslanmışlar. Derken kadın yine uzatmış kafasını pencereden.

Çok teşekkür ederim şeyh efendi. Ben, benim tavukları kuluçkaya bastırdıydım. Çıkacak civcivlerin horoz olması için böyle kafası sarıklı birine bakmak gerektiğini duymuştum da sizi onun için beklettim. Kusura kalmayın.

Şeyh dayanamamış ve yanındaki küfürbaza dönüp:

“Çıkar artık şu dilinin altındaki baklayı.”  demiş.