Ne mi boşuna denmemiş?

İnsanlar ihtiyarlayınca tahammülsüz oluyor, sözü-hane çoğalıyor diye…

Ben gerçekten tahammül edemiyorum.

Ne den mi?

Çünkü… Dün yaşadığım olayda ben de genç oldum ve akranlarımdan hiç birisi o günlerde bu kadar lakayt, saygısız olamazdık…

Bizden üç-beş yaş büyüğümüze herhangi bir saygısızlık, kabalık etmemek için yırtınırdık…

Ama günümüzde benim gençlik yıllarımdaki saygılı, haddini bilen gençler, nerde?

İnanır mısınız?

Otobüse bindiğimde en ön, tek kişilik koltukta yayılarak oturan hadsiz gence tekmeyi savurmamak için kendimi zor tuttum. Arkaya geçeceğim ama ne mümkün:

Ya geçerken o soytarının ayakkabılarının tozunu alarak geçeceğim…

Ya sap gibi önde ayakta duracağım…

Otobüs sanki kendine özel! Yayılmış, ayak ayaküstüne atmış. Kırıl asıca ayakları otobüs koridorunun yarısın kapatmış…

Yapılacak şey, şeytana lanet edip bir şekilde arkaya gitmekti…

Bende onu yaptım!