Dün yerden yere vurduğun partinin rozetini bugün yakana takıyorsun. Eski demeçlerin hâlâ arşivde duruyor. “Onlar böyle, bunlar şöyle” diye kürsülerde bağırıp çağırdın. Şimdi aynı politikaların yanında yürümeye çalışıyorsun ama sözlerin ağzında eğreti duruyor. Yakışmıyor!
Malum, geçtiğin partide sakal-bıyık bir tür simge. Ne zaman başlıyorsun sakal uzatmaya Umut Bey? Yakında cuma namazı çıkışında poz verirsen şaşırmayacağım. Baro lokaline uğramak da tarihe karışır artık.
Siyaset futbol gibidir: Forma değiştirirsin ama tribün unutmaz. Dün “düşman” dediklerine bugün “dostum” dersen, en büyük ceza kendi sözlerinin gölgesi olur. Ve o gölge, sakaldan da hızlı uzar…