O yüzden diyorum ki: arada koy tartıya hayatını. Bak bakalım, gerçekten seni büyüten, geliştiren, mutlu eden şeyler var mı? Yoksa sadece alışkanlıkla mı sürüklüyorsun?
Kimi insan hayatında yük gibi durur. Kimi iş, sevgi, ortam, düşünce öyle bir yer kaplar ki, sen fark etmeden enerjini emer. Oysa tartıya koyduğunda anlarsın: bazı şeyler sadece yer kaplıyordur, değer değil, ağırlık yapıyordur.
Koy bir kefeye çabanı, öbürüne karşılığını. Bir kefeye sevgini, öbürüne gördüğün değeri ve muameleyi. Bir kefeye fedakârlığını, öbürüne huzurunu. Dengede mi? Yoksa bir taraf çoktan yere mi vurmuş?
Unutma, hayatın terazisini hep sana dönük olmalı. Başkasının terazisine göre şekil aldığında kendi dengeni kaybedersin. O yüzden zaman zaman dur, bak, ölç, tart. Çünkü bazen en büyük farkındalık, ‘’artık buna değmiyor’’ diyebilme cesaretinde saklıdır.
Bugün sen de tart bakalım hayatını…
Kim kalıyor, kim gidiyor, kim gerçekten değer veriyor?