Tâbi ki hayır!
Öncelikle kendilerine anlatırlar... Biz esasen yaptığımız her hamle ile “kendilerini duymalarını” engellemiş oluyoruz.
Bu da yetmezmiş gibi kendini dâhi duymasını engellediğimiz gencimize bir şeyler duyurmaya çalışıyoruz.
Bir hatırlatma yapayım:
Gençlerin kendine anlatıyor olması nedir ve ne yapmalıyız Hocam?
Çocuklar bize bir şey anlatırken esasen kendi kendilerini duyarlar. Bırakın tüm ayrıntıları ile anlatsınlar. Böylece kendilerini tüm ayrıntılarıyla duymuş olurlar. Anlık olarak kesip düzeltme kaygısı duyarsanız kendi kendilerini duymalarını engellemiş olursunuz. Kendi kendini duymayan çocuk ise sizi hiç duyamaz.
Gençler, içinde olanı dile getirir. Çünkü bu şekilde onların doğruluğunu ve tutarlılığını denemiş olurlar...
Anlatırken gün yüzüne çıkmış durumu da aynı zamanda yorumlamış olurlar... Hatta bazen anlatırken “yok yok vazgeçtim” dediklerine dâhi şahit olmuşuzdur. İşte bu hem konuştuklarının hem de kendi söylediklerini yorumladıklarının bir göstergesidir. Çoğu zaman konuşma bittiğinde çocuğun kendi kendine esasen sizin istediğiniz karara vardığını göreceksiniz. Unutmayın aynı yaşam tarzını paylaşıyorsunuz!
Sonuna kadar anlatan çocuk sonuna kadar kendini duymuş ve söylediklerini yorumlamış olur.
Peki olumsuz veya ona zarar verecek olanlar ne olacak Hocam?
Dinlerken onları kafanıza not alın. Zaten kendisi söylerken elerse mesele yok! Bunu “bir daha gözden geçirir misin?” şeklinde bir soru yöneltin bir daha düşünsün. Ama daha fazla bölmeyin... Not alın ve sonraki uygun bir zamanda konuşun. Bırakın kendini tamamen duysun.
Kendi kendini duyma kültürünü edinen çocuk sizi de gerçek anlamda anlar.
Kendimizi gerçek anlamda ortaya koyabildiğimiz konuşmalar ve dinlemeler dileğiyle... Sorularınızı yorumlara yazabilirsiniz. Yorumlardaki sorularınızı not alıyorum...