Bir canlı anne rahmine düştükten sonra yaşama tutunmaya başlar. Minicik zerrenin süreç içerisinde beslenerek gelişmesi çaba gerektirir. Bu yaşama tutunma çabasıdır.
Kolay olmasa da anne karnından çıktıktan sonra bebeğin mimikleri, refleksleri, biraz serpilince gülüşü, ağlaması, istekleri olduğunu gösterir.
İnsanın, canlının ve ya bir spor kulübünün hedeflerinin olmaması bence yaşamamakla eşdeğerdir.
Gaziantep spor yıllardır hedefsizlik içerisin de. Her yıl kıl payı kümede kal, genelde düşme potasına yakın liği bitir.
Bu kentin insanları bunu kaldıramaz ve hak etmiyor.
En son Eskişehir spor maçından sonra yerel gazetelerde ki genelde ortak manşetler " bu yıl da yırttık " Ne acıdır ki " bu yıl da yırtmamızı " maçı izlemeye gelen taraftarlar sevinemedi, normal bir kentte taraftar kümede kalmaya sevinirdi. Hatta küme düşen Elazığ spor taraftarı bile olay çıkarmadı.
Sportif anlamda Gaziantep taraftarı hedefsizlikten sosyal patlamaya hazır. Tepkileri yönetim değerlendirmeli, Gaziantep spora hedef koymalı.
Bu talebi taraftar son Genel Kurul da yönetim yeniden seçilince kocaman bir pankart açmıştı, pankartta "ŞAMPİYONLUK İSTİYORUZ " yazıyordu. Bu taraftar şampiyonluk oynamaya hazır ve istiyor sayın yönetim siz hazır mısınız ?