En karanlık anında, içindeki fırtına dinmediğinde, gözyaşların görünmese bile içten içe aktığında… İşte o anda kimin yanında olduğunu görürsün. Kimin sarıp sarmaladığını, kimin kalbini sıcaklığıyla ısıttığını, kimin gözleriyle sana ‘’buradayım’’ dediğini anlarsın. Çünkü sahici sevgi, ışıkta değil karanlıkta kendini belli eder. İşte o insanları kaybetmeyin.
İyi günü paylaşmak elbette değerlidir; fakat zor günde omuz olmak, gecenin en karanlık saatinde yanında durmak, sevgiyi gerçek kılar. Bazen tek bir dokunuş, tek bir söz, bütün karanlığı yarıp geçer. İşte o an, ‘’güzel sevilmenin’’ ne olduğunu öğrenirsin.
Sevgi aslında basit bir seçimdir: Kaçmak yerine kalmayı, gölge olmak yerine ışık tutmayı, yalnız bırakmak yerine sarıp sarmalamayı seçmektir.
Herkes ışığa koşarken, sen karanlıkta kalmayı göze alan kişiyi seçersin. Çünkü bilirsin ki o kişi, senin en gerçek rengini görmüştür.
Ve unutma: İnsan ışıkta herkesle yan yana yürür, ama karanlıkta sadece gerçekten sevenin eli senin elinde kalır.
Çünkü en karanlık gecede bile seninle el ele yürüyen varsa, aslında hayat sana en büyük ışığını çoktan göndermiştir.