İnsanlar sıklıkla kendilerini başkalarıyla karşılaştırır ve toplumda kabul görmeye çalışırlar. Bu nedenle söylediklerimizi “utanmaktan” kaçınma ihtiyacı duyarız. Ancak sürekli bir kaygı ve stres kaynağı haline gelebilir. Kendimize olan saygımız ve özgüvenimiz üzerinde olumsuz bir etki yaratabiliriz. Kendimizi sürekli olarak başkalarının gözüyle yargılamaya çalıştığımızda gerçek ihtiyaçlarımızı ve arzularımızı göz ardı etme riskiyle karşı karşıya kalırız.
  Toplumun kabul ettiği kalıplaşmış kalıplara uymak adına kendilerinden uzaklaşırlar. Bu durum iç çatışmaya, depresyona ve kaygıya yol açabilir. Değerlerimizi ve tutkularımızı ihmal etmek hayatımızın anlam ve amaçtan yoksun kalmasına neden olabilir. 
 Bir diğer önemli sorun ise “utanç” sorunudur. Söylediklerimizden dolayı insanlar kendilerini ifade etmekte zorlanıyorlar.Toplumdan gelecek olumsuz tepkilerden korktukları için duygu, düşünce ve ihtiyaçlarını ifade etmekten çekinirler. Sağlıklı iletişim kurma yeteneğimizi etkiler ve ilişkilerimizi etkileyebilir. İçimizde biriken duygu ve düşünceler zamanla bizi yıpratabilir ve ruh sağlığımıza zarar verebilir. 
 Son olarak “utanç verici”. Açıklamalarımız toplumda ayrımcılığa ve dışlanmaya yol açabilir. Farklı insanlar “utanç verici” olarak görülüyor. Özellikleri nedeniyle dışlanabilir, küçümsenebilir veya suçlanabilirler.Bu, insanların kendilerini yalnız ve işe yaramaz hissetmelerine neden olabilir. Ayrımcılık ve dışlanma, psikolojik sorunlar, intihar düşünceleri ve duygusal sıkıntılar gibi ciddi sonuçlar doğurabilmektedir. 
 Bu nedenlerle “Utanç” Söylediklerimizin can kaybıyla sonuçlanmasını sağlamalı, bunun yerine daha anlayışlı, hoşgörülü ve hoşgörülü bir toplum yaratmaya çalışmalıyız. Her insanın benzersiz olduğunu ve farklılıklarımızın zenginliğimiz olduğunu unutmamalıyız. Değerlerimize, ihtiyaçlarımıza ve tutkularımıza saygı göstererek daha sağlıklı, daha tatmin edici hayatlar yaşayabiliriz.