Düşün
Ulu bir kavak ağacının yanında bir kabak filizi boy göstermiş. Bahar ilerledikçe bitki kavak ağacına sarılarak yükselmeye başlamış. Yağmurların ve güneşin etkisiyle müthiş bir hızla büyümüş ve neredeyse kavak ağacı ile aynı boya gelmiş. Bir gün dayanamayıp sormuş kavağa:
-Sen kaç ayda bu hale geldin ağaç?
-On yılda, demiş kavak.
-On yılda mı? Diye gülmüş ve çiçeklerini sallamış kabak.
-Ben neredeyse iki ayda seninle aynı boya geldim bak!
-Doğru, demiş kavak.
Günler günleri kovalamış ve sonbaharın ilk rüzgârları başladığında kabak üşümeye sonra yapraklarını düşürmeye, soğuklar arttıkça da aşağıya doğru inmeye başlamış. Sormuş endişeyle kavağa:
-Neler oluyor bana ağaç?
-Ölüyorsun, demiş kavak.
-Niçin?
-Benim on yılda geldiğim yere, iki ayda gelmeye çalıştığın için.
Ders: Çalışmadan emek harcamadan gelinen nokta başarı sayılmaz.. Kolay kazanılan, kolay kaybedilir. Her işte alın teri ve emek şarttır
**
H
BU GEMİ NE ZAMANDIR BURADA
Bu gemi ne zamandır burada
Çoktan boşaltmış yükünü
Gece de olmuş, rıhtım da bomboş
Mavi bir suyun düşünü uyutur bir tayfa
Arkada, güvertede
Ah, neresinden baksam sessizlik gene.
Yürürüm usuldan, girerim bir meyhaneye
İçerde üç beş kişi
Yalnızlık üç beş kişi
Bir kadeh rakı söylerim kendime
Bir kadeh rakı daha söylerim kendime
-Söyle be! ne zamandır burda bu gemi
-Denizin değil hüznün üstünde.
Belki yarın gidecek
Bir anı gelecek bir başka anının yerine.
İnsan bazen ağlamaz mı bakıp bakıp kendine.
Edip CANSEVER
**
Gülümse
Bir Tanecik
Kırk yıllık evli ve son derece mutluydular.Televizyonları arıza yaptığı için baş başa vermiş eski günlerini anarak vakit geçiriyorlardı.
Söyleyeceklerimi çok gerilerde kaldığı için korkusuzca açıklayabilirim, diye içini çekti erkek.Gençliğimde az çapkın değildim hani.Karılarını baştan çıkardığım kocaların sayısını bilsen şaşar kalırsın.
Her şeyde olduğu gibi bu konuda da benden çok üstünsün diye gülümsedi karısı.Ben ömrüm boyunca o kadar uğraştım, didindim, sadece bir kocayı aldatabildim.
**
Kulağına küpe olsun
Üzülme ey hüznün evine yerleşmiş kalbim.
Gün gelir seni üzenler de üzülür...
Adem Özbay // Aşkperest
