Ülkemiz son zamanlarda TIP LİTERATÜRÜNE konu olacak büyük bir psikolojik açmaz içine girmiş durumda.
Gün geçmiyor ki;
Vah vah yazık, el kadar yavrucağa yazık değil mi nasıl kıydınız? Vicdansızlar.
Yada yazık değil mi şu gencecik kıza, elleri kırılası zalim.
Yada ne istediniz be insafsızlar şu ihtiyarcıktan…
***
Bu da gösteriyor ki, ulus olarak büyük bir bunalım içindeyiz. Neden?
Neden, “gözünü seveyim” diyen birisinin sözlerini “gözün çıksın” anlıyoruz? Neden öfkemize gem vuramıyoruz, sabırlı olamıyoruz?
***
Türkiye de ki bütün psikologlar, psikiyatrlar bir araya gelerek ülkenin bu bunalımlı açmazlarını masaya yatırmalı ve tez vakitte buna cevaplar bulmalı, çareler bulmalı.
Bunun başka yolu yok.
Yoksa her gün, “vah vah yine el kadar yavruya kıymışlar” deriz. Yine öfkeli bir acımasızın eşini öldürüşünü televizyonlarda ibretle seyrederiz.
***
En tepeden en alta herkesin şunu bunu bırakıp, bu konuya eğilmeli, “neler oluyor bize” demeli. Yoksa ülke görünmeyen bir felakete sürükleniyor bunu görmeli, görmeliyiz.
***
Niye bu öfke, niye bu tatminsizlik? Bu sapık ruhlu insanlar nasıl türedi, nasıl oluştu?
Bunlar ne kanıtlanmak istiyor?
***
Belki bu soruların cevaplarını bizler veremeyiz. Ama cevap verecek birileri mutlaka olmalı?
“Neden?” demeli. “Neler oluyor bize?” demeli.
Bu acımasızlığımızla hangi tür ülke kategorisine giriyoruz? Neden bu ülkelere benziyoruz? Denmeli.
***
Bu sorunun cevabı mutlaka bulunmalı. Aksi taktirde her gün böyle canımız yanar, “vah vah yazık” deriz.
Çilenin resmidir!
Kart27 almak isteyenlerin yağmur altındaki çile kuyruğu. Herhalde çözüm talep azaldığında kendiliğinden gerçekleşmiş olur. Yetkililerin bu konuya el atacağı yok.
