Hayat bazen eksik kalan cümleleri tamamlamak için insana ikinci şanslar sunar. Eski sevgilimin geri dönmesi de benim için böyle oldu. Uzun zamandır kalbimde sakladığım o özlemin, o boşluğun yeniden dolmasıyla içim içime sığmıyor. Mutluyum…
Çünkü sevdiğin insana yeniden kavuşmak, her şeye rağmen bir bütün olabilmek, insana tarifsiz bir huzur veriyor.
Ama bu mutluluğun içinde bir gerçek de var: aynı hataların tekrarına tahammülüm yok. İnsan aynı acıları yaşamamak için, aynı hayal kırıklıklarını hissetmemek için kendi kalbine bir söz verir. Ben de kalbime söz verdim.
Bu dönüş, sadece bir kavuşma değil; bir sınav aslında. Sevgi emek ister çaba ister, özen ister. Eğer aynı davranışlar tekrar edilirse, bu dönüşün hiçbir anlamı kalmaz. Çünkü sevgiye ihanet eden şey, mesafeler değil; umursamazlık, görmezden gelinme ve tekrar eden yanlış davranışlardır.
Şimdi içim sevinçle dolu tıpkı bir çocuk gibi, ama aklım berrak: sevgiye emek verilirse bu hikâye devam eder, verilmezse ikinci bir şansa gerek yoktur.
Sevmek geri dönmek değil, değişerek kalabilmektir işin özünde.
Ve ben yürekten diliyorum ki; bundan sonra her şey su gibi aksın, özenilesi bir aşkımız olsun. Eskisinden de iyi, daha derin, daha olgun ve daha güzel…
Gerçek aşk, verilen şanslarla kendini yeniden yazdırır.
