Nihayet…
Evet, evet nihayet ülkemizde böyle bir seferberlikte başlatıldı. Bir başka ülkede bir benzeri var mıdır? Bilemem…
Geç kalınmış bir seferberlik…
De…
Bu ülkede bu seferberlik nasıl gerçekleştirilecek?
***
Sekiz on daireli bir apartmanda karşı kapı komşumuzla, alt alta üst este oturduğumuz komşumuzla selamlaşılamayan bir ülke de bu nasıl olacak bilemiyorum?
Hele birde KİRACI denilenler azınlıkta ise, bu zaten mümkün değil. Ev sahibi komşun sana bir tuhaf bakar. Seni görmüş olmamak için, seni tanımamak için seni gördüğünde başını yere eğer, görmezden gelir.
Suçun ne mi? Kiracı oluşun.
Ne büyük suç amma değil mi?
Sekiz dokuz dairesi ev sahibi olan bir apartmanda ya sen ya da senin gibi bir kiracının ne işi var. Ne hakkın var o apartmanın zarafetini bozmaya?
O apartmanda ki ev sahipleri seni ne diye aralarına alsınlar?
Sana ne diye hitap etsinler, selam versinler?
Böyle bir anlayış içinde olan bir toplumda böyle bir güzellik nasıl uygulanır?
***
Kiracı olarak hele bir de lüks bir semtte oturuyorsan? - olur ya – kirayı üç beş gün geciktirirsen, ev sahibin en aşağıda girişten:
“Arkadaş bu semtin kendine göre bazı özellikleri var. Bu apartmanda oturan kiracı kirasını zamanında öder. Eğer sen kirayı zamanında ödeyemiyorsan, böyle bir yerde oturamazsın. Gidersi Karşıyaka ya, gidersin Düztepe ye, gidersin Ünaldı ya orada oturursun der.” Sabahın ilk saatlerinde, daha herkes evindeyken…
***
Bu selam verme seferberliğinin mucidi Sayın Başbakanımız. Bir örneği daha var mı bu seferberliğin, bilmiyorum?
Ancak yukarıda hikâye ettiğim gerçeklerin yaşandığı böyle bir ülkede ancak böyle bir uygulama çıkarılacak bir yönetmelikle olur.
Bütün apartman girişlerine, bütün ev kapılarına ve de dükkân kapılarına:
“İlk karşılaştığın, insana ve daha sonrakilere selam ver. Sakın unutma. Halini hatırını sor. Yakında bir çay ocağı varsa bir çay içmeye davet et.”
Sana selam vermeden geçen olursa onu uyar. Bir daha selamsız geçmemesi için ikaz et.”
Selam vermemekte ısrar edenleri aşağıdaki numarayı arayarak ihbar et…”
“V.s… V.s…”
