Hayatta en büyük kayıplardan biri, kendimizi olduğumuzdan daha küçük göstermektir. Bazı insanlar vardır; onların yanında ışığınızı kısmanız, ruhunuzu daraltmanız, kalbinizi küçültmeniz gerekir ki varlığınız onlara batmasın. Çünkü kendi içindeki karanlığı aydınlatamamış, ruhunu besleyememiş insanlar, sizin ışığınızı fazla bulur.
Oysa başkaları rahat etsin diye kendimizi basitleştirmek, ruhumuzun özüne ihanettir. Değerinizi, derinliğinizi, birikiminizi küçülttüğünüzde belki onların dünyasına sığarsınız ama kendi evreninizden taşarsınız. Ve bir gün fark edersiniz ki en çok da kendinizi kaybetmişsiniz.
Kendi yolunda yürüyen, kalbini büyüten bir insanın basitleşmeye ihtiyacı yoktur. Gerçek sevgi, gerçek dostluk, gerçek yol arkadaşlığı; ancak ruhunu küçültmeyenlerin yanında mümkündür.
Çünkü sizi anlamak isteyen, sizin derinliğinizden korkmaz; aksine orada kendine de bir ışık bulur.
Unutmayın: Kendi değerinden ödün vererek kazandığınız her şey, bir gün size kaybettirmek için geri döner. Hiçbir zaman sefil ruhlar için basitleşmeyin.
Çünkü ruhunuzun büyüklüğü, aslında en büyük mirasınız.
